Het laatste verslag

De tweede dag in vientiane zouden we om 18:30 opgehaald worden door de slaapbus om naar Pakse te rijden. We hadden erge horror verhalen gehoord over deze bus. Het scheen dat hij er sowieso langer over rijdt dan dat de timetables aangeven, het een erg wiebelende bedoeling was en je een eenpersoonsbed die niet langer was dan 1.70m moest delen met een tweede persoon. Maar dit was een 'zorg' voor later. Eerst besloten we naar een tempel te lopen. 

Nou het lopen, dat hebben we geweten. Eindelijk waren we in een stad aangekomen die een temperatuur had boven de 30 graden! Heerlijk deze temperatuur. We hadden echter besloten te lopen naar deze tempel omdat we dachten dat het dichterbij was en omdat we toch niks beters te doen hadden. Bezweet en overhit kwamen we aan bij de tempel. Vervolgens knoopten we een sarong om ons midden (wat ons nog meer overhitte) en betraden we de tempel.
Het was een gouden tempel die van zichzelf niet heel boeiend is, maar als je hier 3x omheen loopt (linksom voor de dames en rechtsom voor de heren) brengt dit geluk. Natuurlijk liepen wij drie keer linksom rond de tempel want je kan maar nooit genoeg geluk hebben! 

Er waren ook veel monniken bij de tempel aanwezig om te bidden, maar ook om selfies en 'stoere' foto's van elkaar bij de tempel te maken! 

Na deze tempel ervaring besloten we naar een museum te lopen die wat zou vertellen over de geschiedenis van Laos. Laos is namelijk nog meer gebombardeerd in de Vietnamese oorlog dan Vietnam zelf. Ik had een indrukwekkend museum verwacht net zoals in Vietnam. Jammer genoeg was dit niet het geval en de interesse nam al snel af. Het museum was erg primitief, wat niet er is, maar er was totaal geen moeite gedaan om uitleg te geven bij foto's of over de geschiedenis wat het een stuk minder interessant maakte. 

Na het museum zijn we doorgelopen naar een parkje waar ik in slaap viel en Manon een boekje ging lezen. Ook vandaag gingen we nog even langs de night market en om 18:00 zaten we klaar in het hotel. 

Al snel kwam er een jongen die in het hotel werkte bij ons zitten met de mededeling dat de bus om 19:30 zou komen, jippie.. Volgens mij voelde de jongen zich erg schuldig want hij bleef bij ons Zitten tot 19:30. In het begin had ik niet zoveel zin om te praten, maar dit trok gelukkig weg en zo ben ik weer wat te weten gekomen over de cultuur. Onder andere vertelde hij dat 90% van Laos erg arm is. Het gemiddelde inkomen is 65USD per maand. Ik haalde toen het toerisme omhoog en dat dit vast goed is voor mensen om geld te verdienen! Hij zei dat dit geld in het laatje brengt bij de mensen die al 'rijker' zijn dan het meerendeel in Laos. De toeristen zullen bijna alleen naar de bekende plekken gaan En de mensen die hier wonen zullen hier dan goed geld op verdienen. Terwijl de armere mensen buiten deze plaatsen hetzelfde lage inkomen blijven houden. Erg logisch eigenlijk. 
Ook vertelde hij dat het hier normaal is om rond de 17/18e te trouwen. Een aantal jaar geleden was het niet toegestaan om samen te wonen voor je getrouwd was. Echter is dit in de jaren veranderd en wordt het steeds meer getolereerd. Als een vrouw ouder is dan 30 en ze nog niet getrouwd is dan zal het voor haar erg moeilijk zijn om nog een vent te vinden omdat niemand haar dan meer wilt. Voor de man geld dit niet. 

Ook hadden we het over zijn werk. Hij werkt iedere avond en nacht, ongeveer 15 uur per dag, 7 dagen in de week. Soms heeft hij een halve dag vrij en soms een hele, maar nooit meer dan 2 dagen in de maand. En dan lopen wij al te zeuren over een 50 urige werkweek. Hij vertelde dat hij dolgraag een baantje wilt voor overdag, maar hij dit nergens kan vinden tenzij hij nog minder betaald krijgt. Hij heeft geen vriendin of vrouw, je ontmoet dames namelijk altijd in de avond en hij werkt dan. 
Om 19:30 was het dan zo ver. De minivan haalde ons op en bracht ons naar de slaapbus. We kwamen er jammer genoeg achter dat de horrorverhalen klopten. Het bed was inderdaad op Aziatisch formaat, het leek net of je in een op tilt geslagen wieg lag en je sliep met twee personen in een eenpersoons bedje. Ik was blij dat ik met Manon reis, nu kon ik namelijk romantisch lepeltje lepeltje liggen met haar. Stel je voor dat je naast een vreemde moest liggen.. 

De rit duurde gelukkig maar 10 uurtjes ipv de 12 uur die er voor stond, maar erg veel heb ik niet geslapen in die tijd. We kwamen vroeg in de ochtend aan bij het busstation en blijkbaar was ons hotel 800m verderop. Dit besloten we te lopen zonder enige woordenwisseling of lach met een enorm ochtend humeur (Michel, het was nog 91837 keer erger dan normaal). We waren erg bang dat het hotel nog geen kamers vrij had omdat het zo vroeg was, maar het tegendeel was waar. We strompelde de trap op, kropen de kamer binnen en wurmde ons tussen de dekens waarna we een powernap van ongeveer 4 uur hebben gedaan. Hierna voelde we ons als herboren en zagen we er weer fris en fruitig uit! 

Vandaag besloten we de dingen te regelen die we de volgende dagen wilden doen. We wilden 3 dagen door de jungle ziplinen en daarna 4 dagen op de scooter door het bolaven plateau (Google is uw vriend) crossen. 

Bij de green Discovery, die de ziplining organiseerde, kwamen we erachter dat ze ook hier weer continue geld uit je willen trekken en je te veel willen laten betalen. Het is een veel te lang verhaal om te typen dus mocht je hierin geïnteresseerd zijn dan vertel ik het nog in real Life.

Deze avond zijn we bij een aantal Nederlandse meisjes aangesloten met eten en hebben we even met hun gechilld waarna we besloten terug te gaan naar de kamer om onze kleine rugtasje in te pakken voor aankomende drie dagen in de jungle. Ik moet toegeven dat ik deze hele vakantie nog niet zo een moeilijke opgave heb gehad! Maar het is gelukt.

De volgende dag vertrokken we om 10:00 richting de jungle met ons veel te vol gepropte klein rugtasje die op springen stond.. OMG wat was vandaag gaaf! Het uitzicht, de natuur en watervallen. Adembenemend! We begonnen met een hiking tocht die erg pittig was maar heel gaaf. Daarna hebben we 8 ziplines gedaan waarvan ik me afvroeg hoe ze ooit deze ziplines bevestigd moeten hebben omdat ze van de ene kant van de jungle via een heel open plek met het meest mooie uitzicht naar de andere kant van de jungle gingen. Ik kan het niet uitleggen, maar hopelijk maken de foto's een beetje duidelijk in wat voor verschrikkelijk mooie droom wij zaten! Deze dag hebben we met het hiken en het ziplinen 7,5 km afgelegd in ongeveer 4u tijd.

Eind van de middag kwamen we aan in de TreeTops waar we zouden dineren en slapen. De enige douche die we hier hadden waren de watervallen die opnieuw een adembenemend uitzicht gaven! Ook was er een stuk verderop een 'zwembad' onderaan de waterval waar je in kon zwemmen. Toen iedereen weg was bij de waterval besloten Manon en ik te 'douchen' aangezien wij ons bikini broekje vergeten waren mee te nemen, heel handig als je weet dat je gaat zwemmen. Na het eten en het kletsen met de groep zijn Manon, Kate (het meisje wat ook 3days 2nights doet) en ik met z'n drie naar de TreeTop geziplined. Ik schreef dit verhaal terwijl ik in bed lag en Manon en Kate alvast een spelletje skip-bo speelden. Hierna ben ik hun wezen vergezellen door hun spelletje skip-bo te bewonderen.
*OMG; update*. Terwijl we erg geïnteresseerd naar de skip-bo kaarten keken hoorden we wat gerommel. Zo snel als ik kon zette ik m'n lampje aan en scheen het richting het geluid. Jullie raden het vast niet, maar er zaten allemaal ratten. Onze tassen hebben we voor de zekerheid opgehangen en Manon heeft haar snoep maar uit haar tas gehaald aangezien we geen zin hebben in gaten in de tassen. 

De tweede dag werden we rond 8:00 opgepikt bij ons hutje. Je kan de hut alleen betreden met zipline! Na het ontbijt scheidden de wegen van de 3d2n en de 2d1n mensen wat betekende dat Manon, Kate, Tim en ik vanaf nu met drie gidsen alles zouden doen. We begonnen met een Hike tocht waarna we buiten adem bij een brug aankwamen. Niet zomaar een brug, een brug dat bestond uit horizontale touwen waar telkens een halve meter tussen zat. Manon vond dit super leuk! Net als een andere touwbrug, echt haar ding! Na de Hike tocht hadden we 8 ziplines in het vizier waarvan de langste 450m was. Mijn reactie toen ik deze zipline deed was ongeveer dit: 'woaaaawww omgggg wat is dit mooi, woooaaaaaaaa super gaaf'. Ik geloof dat ik toen ook Manon der go-pro op m'n hoofd had, dus ben erg benieuwd naar dit filmpje! Na deze 8 ziplines (met kleine Hike tochtjes tussendoor) kwamen we aan bij een waterval waar we konden zwemmen en gingen lunchen. Maar voordat we gingen lunchen volgden we de gids, genaamd Phet, die via alle rotsen langs en over de waterval en rivier naar beneden sprong. Hij deed het blote voeten, dus Manon en ik vonden het een goed idee om dit ook op blote voeten te doen. Achteraf merkte we dat onze voeten dit een minder goed idee vonden. We hebben ongeveer 650m heen en 650m terug gesprongen en geklauterd over de rotsen. Tussendoor zijn we natuurlijk nog een aantal keer in het water gesprongen en op de waterval geklommen via takken (waarna er tientallen rode kleine vieze wormpjes op ons zaten en we hier helemaal naar van werden omdat we bang waren dat t bloedzuigers waren). Ook heeft Manon perongeluk een waterval als glijbaan gebruikt waarna haar billetjes erg gevoelig waren zei ze. Toen we na ons avontuur terug aankwamen bij het beginpunt hadden de andere twee gidsen het eten bereid en gingen we heerlijk Aziatisch lunchen (op de grond zitten, geen bestek, plak rijst). 

Nadat we weer waren opgeladen zijn we weer een klein stukje wezen hiken waarna we nog 5 ziplines met prachtig uitzicht hebben gedaan voordat we weer bij ons kamp aankwamen er en tijd was voor de douch. Manon wilde dolgraag haar haar wassen maar ze had geen shampoo bij zich. Toch ging ze liever vreemd met head&shoulders dan nog 1,5 dag wachten tot ze weer in het hotel was. En geloof het of niet, ze vond haar haar nog verrassend glad en zacht. Ook deze avond hebben we afgesloten met kaartspelletjes. Vandaag hebben we 6,7km afgelegd in bijna 7,5 uur tijd.

De derde dag werden we weer rond 8:00 opgepikt om terug te ziplinen naar het kamp voor ontbijt. Vandaag zouden we twee ziplines doen, wandelen en berg beklimmen. Vooral het wandelen zullen we niet vergeten. Man oh man, kanchanaburi was er niks bij (en ik had niet eens een kater).. Als jullie op Facebook kijken naar de foto die vanuit het kamp genomen is en waar je de waterval ziet, probeer dan in te schatten hoe hoog het is. Wij hebben dit bijna helemaal omhoog moeten lopen, en dat in de vroege ochtend (rond 10:30..), nou in mij zit er dan nog niet veel leven. De route die we aflegde bestond ook niet uit een normaal pad, maar we moesten klimmen en klauteren over boom wortels, rotsen, bomen, bamboe en ga zo maar door. Eenmaal aangekomen op een plek zouden we twee ziplines doen en daarna kwamen we weer op de desbetreffende plek terug. We konden dus (gelukkig!) onze tas laten staan waarna we weer in de ziplines hingen. De ziplines waren natuurlijk heel leuk. Maar na deze twee lijnen kwamen we er achter dat we ongeveer weer ter hoogte van het kamp zaten, en we dus deze hele route wéér omhoog moesten lopen. Toen we weer bij onze tassen aankwamen voelde we ons als twee bezopen zoutzakken. Onze benen konden niet meer! We dachten dat we nog 1 uur lang zo moesten lopen en we stonden al op het punt om op te geven toen we erachter kwamen dat we gingen klimmen! 

We moesten een stuk omhoog klimmen waarna we de bocht om klommen, nog meer omhoog, bochtje om en zo uiteindelijk bovenaan de waterval kwamen! Op dit punt konden we uitkijken over het hele Dong Hue Sao National Protectional Area. Je zag en en al boom en natuur. Mijn foto's op Facebook geven u graag een indruk. 

Hier kregen we lunch waarna we niet meer gingen klimmen of ziplinen. We gingen terug lopen naar de Village! Dit lopen duurde een eeuwigheid en hoeveel energie we hadden toen we begonnen aan deze wandeltocht, zo weinig hadden we over aan het einde. Deze dag hebben we 8,4 km afgelegd in 3,75 uur tijd inclusief de twee ziplines. Nadat we terug kwamen in Pakse hebben we lekker gedineerd en niet zo veel uitgespookt omdat we de volgende dag aan onze loop rond het bolaven plateau rond Pakse zouden beginnen.

We hadden voordat we de ziplines gingen doen onze scooters voor de Loop al vast gelegd. Normaal gesproken ga je de dag voordat je aan de loop begint langs de office en krijg je een uitleg over hoe je moet rijden. Aangezien wij de dag voordat we wilden vertrekken terug kwamen van het ziplinen waren we waarschijnlijk niet op tijd waardoor wij ook deze Info avond al hadden gekregen voordat we de zipline Tour deden. 

De dag van vertrek liepen we naar de office toe en het eerste wat die man zei was: 'what have you done? Where were you?' Wij keken hem erg vragend aan maar toen zei hij dat wij de vorige avond niet langs waren gekomen om te bevestigen dat we nog wilden en hij onze scooters weg gegeven had. Nouuuuu als ogen konden doden was hij 125x gestorven denk ik. Hij heeft dit namelijk 110% zeker niet gezegd. Hij had alleen gezegd dat hij normaal een info avond gaf de avond van te voren maar aangezien wij toen niet konden wij t eerder kregen. Hele stomme streek. We zijn toen bij een andere tent een scooter wezen huren. Manon kreeg een automatische en ik een semi-automatische. Dat hield in dat ik moest schakelen, maar zonder koppeling. 

Na onze scooters geregeld te hebben gingen we lekker eten, dachten we. We bestelden eerst onze heerlijke aardbei-yoghurt shake waarna we brood met ei wilde  bestellen. Het antwoord van de kelner was 'no'. Je kon mij al opvegen na het scooter-geval en nu kon ik ook al geen eten krijgen! Daarna kwam iemand anders met de mededeling dat ze vandaag geen eten serveerden.. Nouuuuuuu gelukkig kon Manon compenserend lachen want mijn gezichtsuitdrukking was alles behalve vrolijk. 

Gelukkig hadden we al een aantal keer gegeten bij een ander tentje en konden we daar wél ontbijten. Na onze buikjes gevuld te hebben kon ik gelukkig weer een beetje lachen. Het was dan eindelijk tijd om de semi-automaat uit te proberen. Ik begon aardig schokkerig maar ik kan mezelf nu wel een pro noemen, vind ik.. 
Onze eerste dag bestond uit 70 km. Op ongeveer de helft hebben we een pauze genomen voor een ijskoffie en een thee waarna we onze weg weer vervolgden. Manon hoefde de rest van de dag niet meer te drinken aangezien ze ongeveer 12 liter thee kreeg.. Eenmaal aangekomen bij het guesthouse hebben we alles in de kamer afgegooid en zijn we naar een waterval van 80m gereden waar je een viewpoint had. De waterval stond blijkbaar droog waardoor het niet heel interessant was. Hierna hebben we ons even omgekleed en zijn we doorgelopen naar een andere waterval dicht bij het guesthouse. We begonnen boven aan de waterval en zijn toen naar beneden geklommen in onze kleren die niet nat mochten worden. Ik had echt het idee dat wij een attractie waren want iedereen zat te kijken.. Op gegeven moment moesten we het water oversteken naar de overkant. We deden onze broek uit en probeerde dit droog en al aan de overkant te krijgen. Gelukkig kwamen mensen ons helpen waardoor het helemaal goed kwam. Hierna hebben we natuurlijk eventjes lekker gezwommen bij de waterval.

We hadden gehoord dat rond 4:30pm de olifanten in het water werden gelaten. Blijkbaar waren dit olifanten die gebruikt werden om op te rijden. We vonden het vooral zielig. Een olifant had het helemaal niet naar z'n zin zag je, de andere was wel super blij en spoot zichzelf telkens onder me water, en werd nog blijer toen hij een tros bananen kreeg.

Die avond daarop hebben we vrij weinig gedaan. We hebben onder andere cocktails besteld die we stiekem leeg hebben gegooid omdat ze echt vies waren, gegeten, rondgelopen opzoek naar een winkel die chips verkocht (niet gevonden), en gelezen. 

De volgende morgen hadden we om 7:30 onze wekker gezet en zijn we naar mr. Hook gereden. Mr. Hook is een man die in een Village woont en de toeristen alles wilt uitleggen over het leven in de Village en over herbal medicines die tussen hun plantages groeien. We hebben erg veel interessante dingen gehoord over het leven daar. Dingen die je je in NL niet kan voorstellen! Ook vertelde mr. Hook dat hun rode mieren eten als lekkernij en het naar Lemon smaakt. Natuurlijk heb ik dit even geproefd, en het smaakte inderdaad erg zuur. Manon hield het wijs bij ruiken. 
Hierna zijn we doorgereden naar twee watervallen die naast elkaar lagen. Het waren niet zulke hele interessante watervallen waardoor we hier niet heel lang hebben doorgebracht. Na deze watervallen kwamen we met de scooter in een heel mooi stuk natuur terecht. Je reed tussen de bergen en je zag enkel natuur! We gingen slapen bij de volgende waterval in tentjes. Toch weer een hele andere ervaring. We kwamen in de avond aan bij deze tentjes. 

Als eerste besloten we te douchen. Toen ik de deur open deed van de eerste douch zag ik een hele vieze spin zitten die zeker niet klein was. We ontmoette een stelletje bij de douch die ons waarschuwde dat in de andere douch een veel grotere spin zat! Hoe konden we dan ooit ontspannen douchen?! Toen ik de douch uitprobeerde bij de 'kleine' spin ging het licht uit zodra ik de kraan opendraaide. No way dat ik of Manon daar wilde douchen. We besloten te douchen bij de 'grote' spin. 

We hebben de spin geen moment uit het oog verloren, tot op een bepaald moment.. De stroom viel uit.. Tegelijkertijd vlogen we gillend naar de andere hoek van de douch en ging ik opzoek naar mijn mobiel om licht te creëeren. Ik had net m'n hoofd ingezeept en Manon haar lichaam. Jammer genoeg houdt het water er ook mee op als de stroom uitvalt. Er kwam nog amper water uit de douch. Gelukkig hadden we ook een kontsproeier (iets wat je overal in Azië vindt) die nog wel water gaf. We hebben ons toen daar maar mee afgespoeld. 

Nadat we ons weg terug naar ons tent hadden gevonden was de stroom weer terug.. Hierna zijn we een hapje wezen eten en hebben we de avond door gebracht met 4 mensen die we hadden ontmoet. 

De volgende dag hadden we het idee om de 5 watervallen te bekijken. Dit kon je doen via een 3 uur durende wandeltocht. Jammer genoeg raakten wij al verdwaald na de eerste waterval en toen we eindelijk weer bovenaan de berg kwamen vonden we de bordjes naar waterval 2 en 3. We vonden het wel gescheten en besloten door de scooteren naar andere watervallen aangezien er nog 4 op het lijstje van vandaag stonden.

De eerste waterval was erg mooi! De tweede stond bijna droog en bij de derde besloten we een tijdje te blijven om te zwemmen. Na t avond eten zijn we naar ons homestay gereden waarvandaan we de volgende morgen weer vertrokken.
Op de planning stond de lokale markt, twee tempels, een waving village en een grote Buddha. We hebben alleen de grote Buddha gezien en toen we aankwamen in de waving Village was er niets van waving te zien. 

Maar even terug naar de grote house Buddha. In Azië wordt het niet gewaardeerd als dames met korte broekjes, blote schouders en een diepe decolleté rond lopen. Wij besloten dus 100m voor se Buddha al onze lange olifanten broek aan te doen, wat erg heet was. En toen we aankwamen bij de ingang van de Buddha sloegen we nog een sjaal om ons schouders en decolleté heen. We waren de enige blanke hier en we voelden ons een erge attractie. We besloten dan ook nadat we Buddha hadden gezien onze extra kleren ver weg van de ingang van Buddha uit te doen. Toen wij dit deden reden er een aantal laotiaanse dames langs die begonnen te lachen. Het werd dus erg gewaardeerd dat we dit deden ondanks de zweetdruppels die als watervallen langs ons rug liepen. 

Rond 14:00 waren we wel klaar met scooter rijden en gingen we kijken of we dezelfde dag nog naar de 4000 islands konden rijden. Jammer genoeg vertrok de minivan alleen vroeg in de ochtend waardoor wij die dag niet meer met minivan konden. We vonden het echter zonde om een dag niets te doen en besloten met het lokale openbaar vervoer te gaan. Net toen we de scooters terug wilde brengen kwamen we Rianne uit NL en Michiel uit België tegen. Hun zijn we al een aantal keer eerder tegengekomen en zij hadden precies t zelfde plan als ons: de lokale bus pakken. 

We hebben samen met Rianne en Michiel gereisd en in Don Det hebben we met z'n vieren een guesthouse gekozen. Na gedoucht en gegeten te hebben hebben we nog even gechilld en zijn we gaan slapen in een kamer die warmer leek dan 50 graden en geen A-C heeft. We hebben deze nacht dan ook zwetend en  doorgebracht. 

We hadden met z'n alle afgesproken dat we rond 9:00 zouden gaan ontbijten. Jammer genoeg begon iemand om 6:00 drum muziek op te zetten dat erg gehorig was. We hebben dan ook ieder deuntje mogen meegenieten. Na het ontbijt hebben Manon en ik ons busreis naar Bangkok geregeld. We vonden Don Det erg tegenvallen en verlangde naar het strand. Vanaf Bangkok zouden we vliegen naar Phuket vanwaar we de Ferry naar koh lanta zouden pakken. 

Na dit geregeld te hebben zijn we met z'n 4e en 2 kayaks de mekong rivier in gegaan en hebben we een poging gedaan rond de eilanden te varen. Jammer genoeg was Michiel met drie dames die het zonnen interessanter vonden dan het roeien waardoor Michiel alleen op zichzelf aan kon. Manon en ik hadden onze kayak aan die van Rianne en Michiel vast gemaakt waardoor ook wij niks hoefden te doen. 

Na de mooie zonsondergang bekeken te hebben in de kayak op de rivier zijn we terug naar de kamer gegaan om te douchen, eten en chillen. 

De volgende morgen vertrokken we om 10:00 uit de kamer. Na een reis van 34 uur kwamen we aan in ons nieuwe hotel in Phuket. We zijn met de boot naar het vaste land gegaan vanwaar we in een bus naar Pakse zijn vervoerd. Deze bus had nog nooit van een A-C gehoord waardoor iedereen in de bus al het vocht verloor dat het lichaam in zich had. Ook waren er niet genoeg plekken in de bus waardoor een aantal mensen op kinderstoeltjes in het middenpad moesten zitten. We houden het maar bij creatief denken. 

Eenma in Pakse aangekomen moesten we overstappen in een minivan. Er zat een meisje bij ons in de auto die wagenziek was en graag voorin wilde zitten. Toen de chauffeur nee zei gedroeg ze zich als een prinsesje en was ze erg beledigd. Nadat de chauffeur en ander hotel in was gelopen kwam hij terug en zei dat ze voorin mocht. Ook wees hij naar een meisje die op de bank zat dat zei naast haar mocht zitten. Dit wilde ze niet. Alle normale banken waren bezet en er waren alleen klapstoeltjes over. Vervolgen begon hij tegen Manon dat ze ergens anders moest zitten. Jadaaaaag. Nadat iedereen weigerde liet hij een laotiaanse dame op de klapstoel zitten. Aah, vandaar, zij gaat voor natuurlijk. Iets later pikte we haar man op, die voor haar op een andere klapstoel moest zitten. De chauffeur roddelde aardig wat af over ons aangezien de laotiaanse mensen continu keken en lachte. Rare vent. 

Eenmaal aangekomen bij de grens moesten we Laos verlaten en ons paspoort afgeven. We kregen enkel ons paspoort terug als we geld betaalden omdat we 'na 16:00 kwamen en je dan een toeslag moet betalen'. Jammer genoeg hielp boos worden dit keer niet en hadden we toch echt ons paspoort nodig om Thailand binnen te komen. Het moment dat ik een voetstap zette in Thailand voelde het als thuis (oké grapje, maar ik merk wel dat ik echt van Thailand houd). 

Nadat we onze Thaise visum hadden gekregen moesten we een klein uurtje wachten tot de bus vertrok en hadden we dus genoeg tijd om te eten. Het was een 'slaapbus', maar het had jammer genoeg stoelen ipv bedden. Gelukkig hebben we redelijk oké kunnen wegdromen en verliep deze reis (tot onze verbazing) voorspoedig. 

Aangekomen in Bangkok namen we de taxi naar het bekende Hua Lamphong treinstation en dropte we onze tassen hier. Daarna zijn we naar de pier gelopen en hebben we de boot gepakt naar khao san road. Hier voelde we ons erg gelukkig aangezien we ons flink konden uitleven in de winkels. Om 15:30 ging onze vlucht richting Phuket en om 12:55 pakte we de trein van Hua Lamphong richting het vliegveld. Ook deze treinreis ging voorspoedig ondanks dat het erg heet was zonder A-C. (Ja mensen, Manon zweette zich ook kapot en heeft afgelopen dagen ontelbaar keer gezegd dat ze het zo warm/zo heet heeft etc. Jammer genoeg heeft ze nog geen een keer TE heet/warm gezegd. Ze heeft daarentegen wel gezegd dat het te heet was om te lopen). 

Eenmaal aangekomen op het vliegveld stond er geen rij en konden we direct inchecken. Nadat de gate open was mochten wij als eerste het vliegtuig in aangezien wij zogeheten 'hotseats' hadden. Hotseats zijn bedoelt voor hotte mensen. Manon en ik zijn aardig hot, vandaar. 

Nadat iedereen geboard was werd het steeds warmer en warmer in de A-C waardoor we een dejavu alsof we inde bus richting Pakse zaten. Mensen begonnen boos te doen tegen de stewardessen die hier niks aan kon doen waarna duidelijk werd dat iedereen het vliegtuig weer moest verlaten. Nadat iedereen weer voor de gate stond kregen we de mededeling dat het vliegtuig niet wilde starten en dat we (godzijdank) naar een andere gate moesten lopen voor een ander vliegtuig. 200 schietgebedjes verder startte dit vliegtuig gelukkig wel en kwamen we heelhuids aan in Phuket. 

We hadden het idee lekker te feesten deze avond. Maar toen we om 22:00 op pad gingen voor eten kwamen we vrij weinig restaurantjes tegen die open waren, eveneens voor leuke barretjes of clubs. Er zat dus niks anders op om na wat gegeten te hebben terug te gaan naar het hotel. Opzich was dit ook geen slecht idee aangezien onze wekker om 6:30 ging zodat we op tijd bij de pier zouden zijn. 
We vertrokken namelijk richting koh lanta! Eindelijk weer een mooi Thais strand in het vooruitzicht! Even bij bruinen voordat we weer terug gaan naar het koude kikkerlandje. 

De eerste dag op koh lanta bracht een tuktuk driver ons naar khong klohng beach waar wij op zoek wilden gaan naar een slaapplaats. De tuktuk driver vroeg of wij van muziek hielden waarna hij zijn ingebouwde speekers op maximum volume draaide en ons naar het strand reed. Hij kwam met een suggestie voor een kamer die  ons wel aan sprak en na een kijkje genomen te hebben in de bugalow besloten we hier te slapen. De rest van de dag hebben we door gebracht op het strand onder genot van ons leesplezier.

Dezelfde avond zijn we met een groep naar een bar gegaan waar we even hebben gesloten voor we besloten terug te gaan naar de kamer om te slapen. Jammer genoeg had deze kamer een ventilator waardoor de muggen dit de perfecte temperatuur vonden om zich te huisvesten. Manon als muggen-hater heeft speciaal een mug-dodende spray gekocht waarna alle muggen in No time levenloos op de grond te vinden waren.

De volgende dag hebben we een Scooter gehuurd en zijn we naar een strandje gereden die er erg verlaten uit zag. Je moest door de bomen naar beneden hiken (wel 300m) voordat je op het strand was. Bovenaan de berg zaten al allemaal aapjes die niet allemaal even lief was aangezien sommige al als engerds op je af kwamen rennen. Na deze jungle tocht overleefd te hebben en aangekomen te zijn bij het strand hadden we het perfecte plekje gevonden, dachten we. De tassen lagen in de schaduw van een boom en wij in de zon ernaast. Terwijl Manon de kleine zeemeermin uithing in de zee lag ik te bakken in de zon naast de tassen. Op gegeven moment kwamen er een paar aapjes aan die ik erg schattig vond, tot dat 1 aap te dichtbij kwam en mij boos aankeek. Ik besloot op te staan zodat ik groter en angstaanjagender leek, en de aap pakte als reactie hierop mijn tas. Ah oh. Manon zag dit en kwam in baywatch-style aanrennen. Vervolgens probeerde wij met schijnbewegingen de aapjes te laten schrikken. Maar tevergeefs vonden ze ons niet eng. Zij spiegelden ons en kwamen naar ons toe rennen in een aanvallende houding waarop wij wegrende, Manon viel (zoals gewoonlijk) plat in het zand en zag haar leven aan zich voorbij flitsen. Gelukkig waren het bedreigingen van de apen en vielen ze ons (en met name Manon) niet echt aan. Uiteindelijk zag een local het die met een apenkreet aan kwam rennen waardoor de aapjes (zonder tas) weg rende. 
We besloten onze spullen 20m van de bomen verwijderd neer te leggen waarna we onbezorgd de rest van de dag hier hebben doorgebracht. Deze avond hebben we de prachtige zonsondergang bekeken bij een restaurantje op de berg. En hebben we een filmpje geprobeerd te kijken in bed aangezien we allebei in slaap waren gevallen.

De volgende morgen begonnen we met het langs gaan bij diverse winkeltjes omdat ik shirtjes wilde hebben. Ik wilde niet meer dan 100 baht betalen, en ben uiteindelijk geëindigd met 1 shirtje aangezien de rest 150 baht of meer vroeg. Hierna zijn we 2 ressorts in gesneeked en hebben we hier heerlijk aan het zwembad gelegen.

Daarna zijn we nog een bungalow gebouw in gelopen en hier hebben we de verdere middag en avond gezeten. Na de zonsondergang gekeken te hebben, hebben we hier een hapje gegeten. Ook was er een vuurshowtje waarna wij terug zijn gegaan naar de kamer om te douchen.  In de avond zijn we naar een strandtent gegaan waar we ons optimaal hebben vermaakt met jenga en uno. Uiteindelijk waren we met 6 man aan het spelen, waarvan twee ook naar koh phiphi zouden gaan (net zoals ons).

De volgende dag hebben we weer heerlijk op het strand rondgebracht onder genot van een boekje. We waren naar dezelfde plek gegaan als waar we gister het vuurshowtje hadden. De mensen daar herkende ons nog en kwamen regelmatig langs voor een praatje, erg leuk! Deze avond hebben we een biertje gedaan en hebben we ons tas weer ingepakt voor koh phiphi aangezien we om 7:20 werden opgehaald. 

Eenmaal aangekomen op koh phiphi regelden we een bugalow waarna we direct naar het strand zijn gelopen. Op onze weg naar het strand kwamen we een aantal gasten tegen die we in het vliegtuig van Bangkok naar Phuket hadden ontmoet. Ze nodigden ons uit om bij hun op het strand te komen zitten. In de avond nadat iedereen weer opgefrist was hebben we met de hele groep een hapje gegeten en zijn we wezen stappen! 

De volgende morgen voelden Manon en ik ons verrassend genoeg levendig. We zijn naar het strand gegaan omdat dit onze laatste dagje was! De gasten van de dag ervoor vertrokken vandaag naar koh tao. Manon en ik zijn in de avond een hapje wezen eten waarna we weer gingen stappen. Op gegeven moment zagen we de twee jongens die we op koh lanta hadden ontmoet! Wat is de wereld toch klein. Deze avond was een goeie afsluiting van de vakantie! 

Dat hebben we de volgende morgen gevoeld. De kater kwam jammer genoeg deze dag wel om de hoek kijken. Gelukkig konden we op de boot even slapen waarna we met de minivan naar het vliegveld werd gebracht. 

Ik ben heel blij dat ik dit allemaal heb mogen meemaken en ik ga het zeker missen! Maar het is een ervaring die ik nooit zal vergeten. Het voelt weer fijn om terug in NL te zijn. Al gok ik dat ik het op gegeven moment wel weer heel erg zal missen!