Vaarwel Nikie, Hallo Manon nog doen

In Bangkok aangekomen hebben we eigenlijk niet meer gedaan dan shoppen, eten en drinken. Nikie moet om 18:30 de nachttrein naar het zuiden hebben. Om 17:00 zeiden we vaarwel en ging ik richting mijn hostel.

Ik heb deze avond een halve marathon gelopen op zoek naar betaalbare restaurantjes. Jammer genoeg bleek dat onmogelijk te zijn In dit gebied waardoor ik verdoemt was 2,75 te betalen voor mijn rijst en jus d'orange. Ik ben nog een beetje langs winkeltjes gelopen en heb mijn boekje gelezen. Maar ben op tijd gaan slapen omdat ik morgen met het ov naar het vliegveld vertrek om richting Laos te vliegen!

Na de metro en trein gepakt te hebben en 2 uur verder te zijn kwam ik aan op het vliegveld. Ik vloog soepeltjes van Bangkok naar chiang mai waar ik een overstap van 2,5 uur had ingeplant voor ik door vloog naar Laos. Gelukkig had ik er 2,5 uur voor gerekend want toen ik wilde inchecken stond ik niet in het systeem. In eerste instantie zou ik de 24e vliegen maar omdat mijn visum verliep moest ik de 22e vliegen en had hier mail contact over gehad met Lao airlines en volgens deze mail was mijn vlucht omgezet. Na het laten lezen van mijn mailtjes en een aantal telefoontjes was het gelukkig geregeld en kon ik gewoon mee vliegen.

Op het vliegveld van Laos heb ik eerst een hele tijd met twee Brazilianen gepraat waarna hun werden opgepikt door de taxi service van hun hotel. Daarna begon ik tegen een Duits meisje te praten en zij en een kennis van haar moesten toevallig naar hetzelfde hostel. We konden dus mooi een taxi delen!

In het hostel aangekomen gooide we onze spullen af en zijn we over de night market gaan lopen hebben we een hapje gegeten en zijn we naar Utopia gegaan, the place to be. Blijkbaar is bowlen een heel groot ding hier, want zodra Utopia sloot ging iedereen in de tuktuk naar de bowling baan en zo wij ook! Daar zijn we een potje wezen bowlen met de mensen die we ontmoet hadden. Na ieder biertje werd het steeds moeilijker om een bal te raken waardoor ik als laatste eindigde! Ondanks dat vond ik het onwijs gezellig.

De volgende dag zijn we nadat de kater een beetje verdwenen was met de tuktuk naar de Kuang Si watervallen gereden. De erawan watervallen in kanchanaburi waren indrukwekkender, maar ook deze watervallen waren prachtig! Het is wel Erg toeristisch, maar dat krijg je als je naar bekende plekken gaat. Hierna zijn we lekker wezen niksen en zijn we bij het zwembad gaan liggen. Hier raakte ik aan de praat met drie Nederlandse meisjes uit Amsterdam met wie ik de kamer deelde.

Na gegeten te hebben op de markt met een man of 10 gingen we weer naar Utopia. Hier zag ik de Nederlandse meisjes weer en heb ik de hele avond met hun doorgebracht. Hun gingen hierna bowlen, maar ik ging samen met 1 kamergenootje terug naar de kamer om heerlijk te slapen.

De volgende dag zou Manon aankomen! Hiervoor zijn we nog even naar een tempel op de Hill geweest met een uitzicht over lang prabang. Ik moest ook van hostel switchen omdat hij full booked was. Dus dat ging ik ook even doen gevolgd door een powernap waarna ik Manon op ging halen bij het vliegveld! Jaja we waren herenigd.

We gingen even over de markt lopen en een hapje eten op de markt terwijl er heel wat afgepraat werd. En natuurlijk nam ik Manon mee naar Utopia waar we Markus en Laura zagen en waarna er nog twee gasten aanschoven. Met hen zijn we natuurlijk wezen bowlen! Ik moet eerlijk bekennen dat ik weer verloor, Manon bakte er iets meer van. Na heel wat biertjes (ja mensen, Manon drinkt bier) en twee potjes bowlen besloten we naar huis te gaan om lekker te slapen.

De volgende morgen moesten we uitchecken en zijn we opzoek gegaan naar eten. Ook hebben we de bus geregeld om richting vang vieng te gaan om 15:00. Ons eerste plan was om naar Huay Xai te gaan voor de gibbon Experience (ziplinend door de jungle en slapen in treehouses), maar jammer genoeg was deze fullbooked tot 4 maart. Het zou voor ons teveel en tijd kosten om dit te doen.

De tuktuk haalde ons op en bracht ons naar de soutern bus station waar de minivan op ons wachtte. Het was een helse heftige rit met heel veel haarspeldbochten. De weg van chiang mai naar pai is er niks vergeleken bij. Gelukkig had ik pilletjes tegen wagenziekte op de kop kunnen tikken die goed hielpen. Het meest vervelende van de rit was dat we achterin zaten (wat al niet mee hielp tegen wagenziekte) op de middelste stoelen. We zaten beiden dus Tussen mensen in die al erg veel ruimte in namen. Deze rit duurde 6-7 uur. Wat waren wij blij dat pillen werkte en toen we eenmaal een avond eten pauze kregen.

Rond 21:30 kwamen we aan in vang vieng en zijn we lekker op tijd gaan slapen.

De volgende morgen hebben we onze wekker gezet omdat we naar de blue lagoon wilden en gelezen hadden dat er na 12e een stroom van chinezen was. We hebben een scootertje gehuurd en zijn hiermee richting de blue lagoon gereden. Vroeger was dit een mooie helder blauwe rivier langs de bergen, tegenwoordig is het een touristische trekpleister met glijbanen en touwen om je te vermaken in het water. Het mooie is er vanaf, maar dit drukte de pret niet. Na verschillende salto's, flikflakken en mooie sprongen in het water besloten we dat het mooi geweest was.

Op de heenweg richting de lagoon kwamen we een bordje 'watercave' tegen. Manon wilde hier graag mee, en ondanks dat ik niets met grotten heb wilde ik er ook wel heen. De watercave was een kleine grot gevuld met helderblauw water. De Cave was helemaal donker van binnen en er lagen tubes aan het oppervlak waarmee je de grot in kon. Het leuke van deze Cave was dat wij er als enige waren. Geen andere touristen, geen tourguides! Perfect! We moeten eerlijk toegeven dat we het erg spannend vonden om de Cave te betreden, want stel je voor dat er spinnen op de muur zaten of enge beesten in het donkere water. Gelukkig hebben we dit allemaal overleefd.

Op de weg naar de watercave kwamen we een andere sign van een grot tegen. Nu we toch zo lekker bezig waren met grotten besloten we deze ook te pakken. We liepen op slippertjes en dit bleek niet de beste keuze, maar dat hield ons niet tegen. De Hike naar boven was al een hele ervaring aangezien het niet uit normale treden bestond maar uit rotsblokken. Eenmaal boven kwamen we erachter dat ook deze Cave donker was en een lichtje erg gewenst was. Jammer genoeg hadden wij geen lamp of mobiel bij ons dus het was een hele uitdaging. Nadat Manon haar knie bezeerd had en ik m'n teen kwamen we een andere man tegen die toevallig twee lampjes had. We mochten er een lenen om naar de andere kant van de grot te lopen. Je liep dwars door de berg heen en kwam uiteindelijk aan de andere zijde uit.

Na deze grot zijn we naar een waterval gereden. De waterval was een erg teleurstellend stroompje water. Maar de Hike er naartoe was adembenemend. De natuur was zo prachtig. Deze natuur heb ik in mijn hele reis nog niet gezien. Ook hier kwamen we niemand tegen, geen toeristen en geen gidsen.

Tot zo ver was het een hele geslaagde dag! We hadden gehoord over de sakura bar, een bar waar elke Backpacker heen gaat en waar ze free whisky schenken tussen 20:00-21:00. Als Nederlander hebben wij hier natuurlijk erg goed gebruik van gemaakt. Ook hadden ze een deal: 'buy 2 vodka, Get 1 free tshirt'. Het T-shirt bevatte de slogan van de bar. Natuurlijk wilden wij ook dit T-shirt hebben. Uiteindelijk zijn we beide met 2 t-shirts geëindigd. Dat betekend minimaal 7 drankjes per persoon. Nou dit hebben we geweten de volgende morgen. Vooral bij Manon was er geen sprake van leven. Het arme ding had de ergste kater die je je maar kon voorstellen. Blijkbaar is mijn lichaam alweer ietsje gewend aan de alcohol. Een korte samenvatting van Manon van de avond is: rond kampvuur gezeten en gepraat, Sonja probeerde van de hik af te komen, we hebben de gangnam style gedanst met een Chinees en we zijn gevallen.

Ik had afgesproken met een jongen die we gister hadden ontmoet om te tuben. Tuben is 1 ding dat je zeker gedaan moet hebben wanneer je in vang vieng bent! Google is natuurlijk uw vriend! Het was leuk, maar te koud. Ik vroor dood in het water. Rond 6e kwam k weer aan in t hostel en was Manon tot leven gekomen waardoor we besloten een hapje te eten. Vanavond geen feestje voor ons!