Chiang mai, Koh Tao en Jomtien

Voor 3 februari hadden we ons opgegeven om een Thaise kookcursus te volgen. We konden allebei 4 gerechten kiezen om te maken. Sinds Michel een keertje het gerechtje genaamd massaman heeft gegeten kwijlt hij alleen al bij het horen van de naam en voldoet geen ander gerechtje meer aan zijn eisen. Gelukkig stond massaman tussen de keuzes en was Michel super blij waardoor hij een vreugde dansje deed. We kozen allebei verschillende gerechten zodat we die aan elkaar konden uitleggen, god wat zijn we toch bijdehand. Jammer genoeg hebben we maar twee keer samen kunnen koken omdat ze groepen indeelden qua gerechten. Op gegeven moment was Michel de enige man in een groep en kreeg hij de opdracht om kruiden fijn te stampen voor de pasta. Nou, de dames konden hier erg van genieten en ze bewonderden Michel zonder enige schaamte en hielden zich vooral niet in. Michel kon daarentegen wel super goed stampen, je kan z'n spieren checken op de foto's die ik op Facebook plaats. 

Het leukste van de cursus was dat je al het eten ook zelf kon opeten. Je kon zelf kiezen hoe spicy het was, en(!) je kon zelf kiezen of je met of zonder (!) koriander wilde. Ik koos natuurlijk voor niet spicy en zonder koriander. Ik blijf me verbazen dat mensen dit lekker vinden, of dat Michel het niet eens proeft. Bij de geur alleen al lopen de rillingen over m'n rug. 

Na de kookcursus hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de grand caynon van Chiang Mai gereden. (Google is uw vriend). Je kon hier van de klif het water in springen, wat onwijs mooi blauw en helder was! Het scheen heel diep te zijn en we hebben verhalen gehoord dat mensen hun gopro zijn verloren tijdens hun sprong, ah oh.. Net toen Michel wilde springen begonnen twee meisjes tegen ons te praten. Natuurlijk moest Michel het alfa manneke uithangen en sprong met een achterwaartse driedubbele flikflak het water in vanaf de klif! De meisjes beloofde bij onze tassen te blijven en foto's te maken van mij met onze camera (want ik had Michel op de foto gezet, echter weigerde de camera net op het moment dat Michel de driedubbele flikflak maakte, dus hier heb ik geen bewijs van). Aangezien Michel zo een stoere afdaling maakte kon ik niet achterblijven. Ik besloot een handstand met overklap te maken waarna vier salto's volgden! Ook hier heb ik geen bewijs van want de meisjes wisten niet hoe de camera werkte. Jammer genoeg was het al wat later en moesten we opdrogen dus een extra circus act zat er niet in. 

Hierna zijn we lekker een hapje wezen eten en besloten we op tijd te slapen want de wekker zou de volgende dag om 5:00 gaan omdat we dan naar de Elephant sanctuary zouden gaan!! 

5:00 leek een goed idee. Alleen was er pas ontbijt vanaf 7:30, en werden wij al om 6:30-7:00 opgehaald. We moesten dus op lege maag, veel te vroeg in de ochtend op eigen houtje op zoek naar eten. Gelukkig was er een supermarkt om de hoek waar we tosti's en ijskoffie hebben kunnen bemachtigen. Eenmaal in de tuktuk die ons naar de jungle bracht kwamen we erachter dat iedereen erg levendig en spraakzaam was, terwijl wij al moeite hadden met het open houden van onze ogen. Pas toen we aankwamen op de sanctuary werden we wakker. Waarschijnlijk omdat we toen olifantjes zagen!! 

Er waren 4 oudere olifanten waarvan eentje hoog zwanger was, en een olifantje van twee jaar die erg ondeugend was. We begonnen met het voeren van de olifanten. Ze hadden wel wat weg van Michel, olifanten hebben namelijk 24 uur per dag honger. 

Nadat we geknuffeld hadden met de fantjes (zoals Michel ze noemt) gingen we met hen de sloot in om ze te wassen. Wat was het water koud zeg! Ik kreeg er een brainfreece van in m'n benen, alhoewel zo voelde het. Maar toen de olifantjes aangerend kwamen vergaten we de kou en hielden we een watergevecht met de olifanten. Wij maakte ze hard in want de olifanten hebben ons geen een keer nat gespoten in het water! 

Nadat de olifanten weer helemaal schoon waren gingen wij nog van een mini-waterval-slide waarna we ons even konden omkleden en lunch kregen. Er bleef heel wat fruit over en dat mochten we ook weer voeren aan de olifanten! Toen we aankwamen zagen we dat ze alweer onder het zand en gras zaten en er dus niks meer van te zien was dat ze gewassen waren haha. Dit doen de olifanten zelf om te beschermen tegen de zon. De olifanten namen wraak toen wij ze het fruit voerden, want ze begonnen toen slootwater te spuiten naar ons!

Hierna was het jammer genoeg tijd om afscheid te nemen van de 'fantjes'. Eenmaal aangekomen in het hostel zijn we direct in slaap gevallen zodra we al naar het bed keken. Na ons schoonheidsslaapje zijn we super slecht naar de burger king gegaan en hebben we beide een Double Cheeseburger BBQ bacon menu gekozen. Hierna hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan en zijn we weer redelijk op tijd gaan slapen omdat we de volgende ochtend vroeg naar Doi Suthep zouden scooteren.

Doi Suthep heeft een bekende tempel (die wij perongeluk gratis en met ongepaste kleding bezocht hebben). Ook is er een waterval op Doi suthep die verschillende niveaus heeft. Jammer genoeg hebben wij er maar twee kunnen ontdekken. We verheugde ons er zo op dat we konden zwemmen, maar dit was dus niet mogelijk. Na Doi suthep zijn we naar Michel zijn Tailor-made suite gaan kijken en er hoefde enkel een paar kleine aanpassingen gedaan te worden. Hierna hebben we een powernap gedaan en nadat we weer ontwaakt waren uit onze schoonheidsslaapjes hebben we Nikie (uit NL!) ontmoet bij de flower festival. We zijn samen (met nog een jongen uit Amerika) een hapje wezen eten en een drankje wezen doen in de bar. Het was echt leuk om Nikie hier te zien, maar natuurlijk ga ik 14-20 februari nog met haar afspreken in Thailand. 

De daaropvolgende dag hadden we een massage cursus staan! Dit betekend natuurlijk dat Michel mij 4x per week mag masseren zodra ik terug ben van mijn backpack avontuur! Wat een lucky bastard ben ik toch! We hadden les van een man uit Duitsland die al sinds 2008 in Thailand woont bij zijn Thaise vrouw. Ze hadden elkaar ontmoet doordat zij zijn massage lerares was. Voor zulke blanke mensen heb ik wel respect. Maar voor alle andere blanke mensen die met 20 jarige Thaise dames rondlopen totaal niet. Michel krijgt iedere keer een misselijk gevoel bij het zien van zulke vieze mannen. 

Na de cursus zijn we wezen kijken bij de parade van het flower festival en zijn we een hapje wezen eten waarna we de tuktuk namen naar het railway station omdat we de nachttrein van 18:00 hadden richting Bangkok. 

We hadden geen idee wat de tuktuk in gedachte had maar hij nam de meest onlogische route naar het station. Normaal zou het een 7 minuten rit zijn, echter besloot de chauffeur over de markt te rijden en allemaal andere onlogische weggetjes waardoor we er 34 (Michel heeft het uitgerekend) minuten over hebben gedaan. Op een gegeven moment zagen we de bui al hangen dat we de trein zouden missen dus tikte ik op het raam en maakte een gebaar dat we haast hadden. Blijkbaar kwam de chauffeur weer tot zinnen en blies ons de straten door waardoor we binnen 4 minuten op het station waren. Toen we aan kwamen rijden hoorde we de fluit van de conducteur, ah oh. Een bewaker buiten het station zag ons aankomen en begon te praten door z'n walkie-talkie waardoor de trein nog even wachtte. Michel was er al vandoor gerend maar karma liet hem naar het verkeerde spoor rennen. Hierdoor haalde ik mijn achterstand in. Ik had alleen geen tijd gehad om m'n backpack om te doen waardoor ik achter de deur van de trein bleef hangen omdat ik te breed was. We waren ingestapt bij coupe 11 en we moesten naar 4 (Michel) en 3 (ik aangezien het een female coupe was en micheltjess daar verboden zijn). Ik liep voorop en toen ik op gegeven moment achter me keek was Michel spoorloos. Een deur was dicht gegaan waardoor z'n tas bleef hangen. Eenmaal gered uit deze deur ging de andere deur niet open waardoor hij opgesloten was! Hahahaha, jammer genoeg kwam een conductrice hem redden en liep hij weer achter me aan. Michel bleef hangen in coupe 4 waarna ik doorliep naar 3. Karma deed weer haar best want hier bleef ik hangen achter de deuren die dicht gingen. 

Nadat ik mijn tas had gedropt in coupe 3 kon ik in coupe 4 chillen tot 22:00 want dan gaan de deuren 'op slot' en moet ik terug naar m'n eigen coupe. 

De volgende morgen kwamen we aan bij de pier op chumpong waar de Ferry ons naar koh tao zou varen. Voordat we de boot op gingen was ik al een beetje misselijk maar het zou vast loslopen, dacht ik.. Toen de boot aan het varen was kwamen we erachter dat er al twee dagen een ernstige storm bezig was rond de eilanden. Dit hebben we geweten omdat er 5 meter hoge golven waren en 60% van de mensen die aanwezig waren op de catamaran het eten aan het ophoesten waren, inclusief ik.

 
Michel zijn support was geweldig, want iedere keer dat ik mijn charmantste kant toonde hield hij zijn vest voor z'n neus. Best begrijpelijk want het was niet de lekkerste geur. Na de boot trip dacht ik dat het over was, maar nee. Blijkbaar was ik vandaag de gelukkige met een voedselvergiftiging. Onze eerste dag hebben we dus doorgebracht in de kamer.

 
De volgende dag voelde ik me weer helemaal goed en hebben we eigenlijk niks anders gedaan dan op het strand gelegen. Deze dag werd Michel steeds meer verkouden en de daaropvolgende nacht werd hij wakker met 39,6 graden koorts. We zagen de bui al hangen. Maar de volgende morgen was de koorts alweer afgenomen. Deze dag hebben we ook heerlijk op het strand doorgebracht met een romantische zonsondergang als afsluiting. 

De dag daarna was het zover! We gingen vandaag duiken. Ik vond het onwijs spannend omdat dit mijn eerste fundive zou worden na mijn course die ik had gevolgd. Ik was voor benieuwd naar het klaren omdat ik hier tijdens mijn course echt problemen mee had. Maar verbazingwekkend genoeg had ik hier geen problemen mee en ging het met mies ook heel goed ondanks zijn verkoudheid. Ook deze avond sloten we af onder genot van een romantische zonsondergang. 

De enerlaatste dag op koh tao was aangebroken. We hebben een kayak gehuurd en zijn hiermee naar het privé eiland naast koh tao gevaren. Het was best een pittige opgave aangezien er best wat wind stond. Maar we hebben het overleefd. We hebben zo een 7 uur gebruik gemaakt van de kayak waarna mies erachter kwam dat hij een mooi rood kleurtje had gekregen. Arme vent. Het was zelfs Zo erg dat Michel besloot terug te lopen naar de kamer om een lange broek en shirt aan te trekken (en hiermee te zwemmen). Het stond hem beeldig, vooral in het water. Jammer alleen dat mies vervolgens uit zijn broek scheurde toen hij in de kayak wilde springen.

Zoals jullie weten hebben wij een massage curus gevolgd in chiang en kon ik Michel z'n rug goed verzorgen door het in te masseren met after sun. 
Deze avond was het ook tijd voor all you can eat pizza. Ik moet hierbij bekennen dat ik erg teleurgesteld ben in mezelf. Na 2 pizza's (ik werd verplicht door te eten want als ik nee zei tegen een ronde legde ze het alsnog op m'n bord) werd ik aardig misselijk en kon ik het niet meer aan. Michel heeft deze avond dus gewonnen. Hij doet hiermee zijn naam als vreetzak eer aan!  

Gelukkig trok de misselijkheid weg na even rustig op bed gelegen te hebben. Maar we waren allebei best moe dus gingen op tijd slapen.

De dag daarna was het tijd om koh tao vaarwel te zeggen. Michel zal de volgende dag weer naar Nederland vertrekken (op zijn verjaardag). Aangezien ik veel te veel onnodige spullen bij me had heb ik deze in de tas van gedeponeerd waardoor zijn tas nu waarschijnlijk 30 kilo weegt (althans zo komt het op mij over als ik kijk naar hoe Michel doet wat betreft de tas). 

Na het ontbijt kwam ik erachter dat ik nog na effecten had van de pizza en bleef misselijk. Gelukkig heb ik dit keer niet mijn eten naar buiten gegooid op de boot en trok mijn misselijkheid langzaam af. Aangekomen bij het trein station die ons met de nachttrein naar Bangkok zou brengen hebben we lekker gegeten en niks gedaan aangezien onze trein pas na 4 uur zou vertrekken
 

De volgende dag kwamen we met 2 uur vertraging aan op het station aan waardoor we na een snelle douche door gingen naar het vliegveld. Hier hebben we Nikie opgepikt. Toen Michel ging inchecken voor het vliegtuig konden we ein-de-lijk zijn tas wegen omdat hij zo 'zwaar' was. Zijn tas woog wel een hele kilo meer dan de mijne. Dit was in Michel zijn ogen een grote teleurstelling. Ik vond het daarentegen alleen maar grappig!