Hoian, Hue en Phong Nha

Toen we aankwamen bij ons hostel konden we natuurlijk voor de verandering niet in onze kamer inchecken. Gelukkig mochten we wel gebruik maken van de douch en tegen betalen ook van het ontbijt buffet. Nou, dit buffet maakte alles goed! Jeetje wat was er een keuze uit eten. Tijdens het ontbijt hebben we met z'n drieën (Cithia, Sabine en ik) besloten wat we gingen doen in Hoi An. Tobias was al in het hostel en kwam ook gezellig bij ons zitten met het ontbijt. Hij zou vandaag kleren laten maken (hetgeen waar Hoi An bekend om staat). 

Cinthia, Sabine en ik besloten een scooter te huren en Hoi An te ontdekken. Er scheen een coconut farm te zijn welke we, na een aantal rondjes, uiteindelijk vonden. Hier belandden we bij een huis van een meneer die ons tegen betaling 40 minuten wilden rondvaren in zijn coconut bootje. Dit was een hele leuke ervaring want hij legde vanalles uit en heeft een ring voor ons gemaakt van de bladeren van een palmtree. Uiteindelijk heeft hij ons nog de cocoanoot laten proeven. Deze cocoanoot palmbomen groeien in her water ik plaats van op het land, het is dus een heel ander soort en de smaak valt niet te vergelijken. Hierna zijn we rondjes gereden door de rijstvelden en wijken in Hoi An wat een erg leuke trip was. Aan het einde van de middag zijn we nog even door de Old Town van Hoi An gelopen en om 19:00 hadden we afgesproken bij het hostel met Tobias om een hapje te eten. Uiteindelijk zijn we met een groep van 15 man wezen eten. Daarna ben ik nog 1 drankje gaan doen bij een bar maar had teveel behoefte aan m'n bed dus besloot terug te gaan.

De volgende dag bestond uit ontbijten en op het strand hangen. Césanne was een meisje die ik de vorige avond had ontmoet en samen met haar ging ik naar t strand. Na twee uurtjes zochten we Cinthia op die op een privé strand lag en gingen we terug naar t hostel waar we gingen douchen en klaarmaken voor de avond. Sabine, Cinthia en ik gingen naar een silent tea house waar dove mensen werken. Dit was een hele aparte ervaring. Terwijl we daar zaten liepen twee jongens (Josef en Max) uit ons hostel langs die ons gingen vergezellen. Het is zo raar als je niet mag praten! 

Hierna zijn we met z'n vijven naar een Italiaan gegaan om een hapje te eten waarna Tobias en twee vrienden van hem ons kwamen opzoeken. Natuurlijk zijn we naar een bar gegaan afterwards want om 12 uur zou ik veranderen in een oude kikker! Cinthia, Sabine en Tobias hadden waxine lichtjes en een cocktail geregeld om 12 uur! Super lief. Daarna ging de rest naar huis en zijn Josef en ik nog gebleven tot een uurtje of 3 omdat ik mezelf dwong om terug te gaan. De volgende dag zou ik namelijk op een motorbike naar Huè vertrekken! 

Cinthia wilde alleen de weg naar Huè afleggen en vertrok om 8:00 in de ochtend. Tobias en ik hebben beide op een eigen motorbike de weg afgelegd. Jeetje wat was dit mooi, zelfs ondanks de regen! De weg is bekend van het televisie programma 'Top Gear'. Deze mannen hebben ook door Vietnam gereden met motorbikes. De natuur is zo prachtig! Ik heb onwijs genoten van het rijden en het uitzicht. Dus ook dit was een leuke bezigheid op m'n verjaardag. Onderweg op de highways kwamen we nog 2x mensen tegen de we al vaker zijn tegengekomen in Vietnam.

Toen we aankwamen in Huè kwam Cinthia ook aanlopen. Wat een timing! Sebastien is een van de 'mensen die we al vaker zijn tegengekomen in Vietnam' en die kende een local-people. Hij nodigde ons uit om mee te BBQ'en. Dit was een bbq op straat waar normaal alleen Vietnamese mensen aten. We kregen een bloempot met kool en een ijzer rekje voorgeschoteld waarop we zelf konden bbq'en, onder andere kikker. Ook dit was een leuke ervaring. Maar de leukste ervaring was de HappyRoom, een wc. De wc bestond uit een afdekscherm tegen een muur aan, je moest dus gewoon op straat je vloeistof laten lopen. Net wildplassen maar dan op straat waarna iedereen een plasje 'water' over de stenen ziet lopen. Na de BBQ zijn we naar een café gegaan waar ik een gratis cocktail kreeg voor mijn verjaardag en waar we konden poolen. Ook kregen we 4 gratis buckets met drank aangezien hun een actie hadden 'per 4 personen een gratis Bucket met rum of vodka'. Ja mensen jullie raden het al, de Nederlander in mij maakte weer een vreugde dansje. Hierna zijn we naar een club gegaan waar we een paar dansjes hebben gewaagd. 

De volgende dag was een beetje saai. We moesten van hostel verwisselen wat hij was full booked. We verkasten ons naar het hostel van Sebastien. Hierna zijn Sabine, Tobias, Cinthia en ik naar de Imperial City van Huè gegaan. Jammer genoeg begon het te hozen zodra we binnen waren en leken alle gebouwen op elkaar en werden we depressief van het weer aangezien we zon en 36 graden gewend waren. De beslissing was snel genomen en we gingen naar het café van gister om pizza te eten en bier te nuttigen. Daarna hebben we Sebastien opgezocht en hem vergezeld met zijn avond eten om vervolgens allemaal vroeg te slapen.

De daaropvolgende dag was echter wel heel leuk! Misschien kunnen jullie je nog herinneren dat ik de bicycle Tour in Bangkok heb gedaan. Hier heb ik een stelletje ontmoet waarvan het meisje 16 januari naar Vienam-Hanoi zou vertrekken. Dit meisje, genaamd Sanne, Appte mij gister dat ze deze ochtend aan zou komen in Hué en of ik wilde meeten. We hebben drie scooters gehuurd en hebben Sanne opgepikt bij haar hostel waarna we naar de Abandon Waterpark zijn gereden. Niemand weet waarom het waterpark verlaten is, en sommige kamers van gebouwen waren best eng (kwam vast omdat het donker was en ik dan echt een held op sokken ben). We hebben hier hele mooie en enge foto's kunnen schieten, maar toch blijf ik nieuwsgierig hoezo het park gesloten is. Misschien is er iets ernstigs gebeurt?! 

Hierna zijn we doorgereden naar een plek waar vroeger tijgers moesten vechten. En ook hebben we de Pagoda van Hué bezocht, wat ik tevens niet erg interessant vond maar dat heb ik vaker met gebouwen of tempels. 

En nu zit ik samen met Sebastien in de bus opweg naar Phong Nha om de grotten te bekijken en te beklimmen aankomende twee dagen. Phong Nha is een dorp dat onderdeel is van een bepaalde provincie. Tot 10 jaar geleden was Phong Nha heel slecht te bereiken en de mensen uit deze dorp waren dan ook nog nooit buiten hun eigen dorp geweest. Toerisme was er niet en de mensen spraken geen Engels. Deze provincie in Vietnam is in de Vietnamese oorlog meer gebombardeerd dan het aantal bommen dat in de tweede wereldoorlog is gebruikt. Dit is om twee redenen en de eerste reden is dat er een legerbasis was in deze provincie, mensen werden hier getraind om te vechten in de oorlog. De tweede reden ging wat verder. Vooral in het Zuiden van Vietnam vonden de gevechten plaats in de Vietnamese oorlog. Maar de mensen in het zuiden hadden voorraden me eten en medicijnen nodig. Deze voorraden werden vanuit het noorden aangeleverd door onder andere Rusland. Amerika wist dit en liet de voorraden gewoon het land binnen komen. Ik weet niet of jullie hebben gekeken naar de vorm van Vietnam, maar het noorden is breed en vervolgens wordt het land heel smal (op een gegeven moment is het land maar 70km breed en dit is waar onder andere Phong Nha ligt), waarna het land weer breder wordt. Om de voorraden van noord naar zuid te brengen moest dit dus Phong Nha passeren. Het was dus een 'slimme' zet van Amerika om op dit gebied bommen te gooien zodat de voorraden nooit zouden aankomen. 

Ook stonden de Amerikanen erom bekend dat zij vooral overdag opereerden en de Vietnamezen in de nacht. Dit was zo omdat Amerika de vliegtuigen hadden uitgeschakeld van Vietnam waardoor zij geen overzicht meer konden houden en slecht konden aanvallen. Amerika kon met hun vliegtuigen goed zien wat de Vietnamezen deden en konden alles wat ze bouwden uitschakelen door middel van bommen. Maar wanneer het nacht was konden de Amerikanen niet zien wat er gebeurden, hierdoor bouwden de Vietnamezen vooral in de nacht wegen of tanks die ze overdag bedekten met modder en planten zodat het niet zou opvallen vanuit een vliegtuig. 

In Phong Nha liep een rivier die de weg van noord naar zuid barricadeerde. Maar als ze een beug zouden bouwen over deze rivier dan zouden de Amerikanen deze brug natuurlijk bombarderen. Aan het einde van deze rivier lag de Phong Nha Cave die groot genoeg was om er een schip met platform en andere boten in te bewaren. Doormidden van dit schip konden voorraden van noord naar zuid over de rivier gebracht worden. Echter hadden de Amerikanen op gegeven moment lucht gekregen van deze Cave waarna ze deze probeerden te bombarderen met behulp van vliegtuigen. In totaal zijn 9 vliegtuigen op pad gegaan waarvan 8 vliegtuigen nooit zijn teruggekeerd. Er lag natuurlijk een legerbasis in Phong Nha-provincie dus iedereen boven de 12, jongen of meisje, kreeg een geweer om de grot te verdedigen. 1 vliegtuig heeft het voor elkaar gekregen om een bom in de Cave te schieten. 

Vandaag ben ik samen met onder andere Sebastien en mensen die ik de avond daarvoor en dezelfde morgen heb ontmoet naar de Phong Nha Cave gedaan. Als je kijkt naar de ingang van de Cave dan zie je de kogelgaten nog zitten, en ook kan je raden waar stukken rotsen zijn afgebroken vanwege de bom. 

Zoals ik al vertelde was er tot 10 jaar geleden geen toerisme. Maar vanwege de snelweg die aangelegd is is het toerisme toegenomen en spreken steeds meer mensen Engels. Het dorp is zich aan het ontwikkelen, wat voor deze mensen zeker heel fijn is om te zien! 

De daarop volgende dag heb ik samen met Sebastien een scooter gehuurd en hebben we een loop van 65km gereden in Phong Nha National Park. De wegen waren in het begin erg bochterig, en de omgeving is zo prachtig! Dit behoort zeker tot een van mijn favoriete plekken. De eerste cave die we hebben bekeken is de Paradise cave. Na ons scooter geparkeerd te hebben mochten we eerst 700 meter lopen naar de 'ingang'. Deze weg was zonder bergen maar erg slipperig, elke 3 seconde maakten we een Michael Jackson-move. Na deze 700 meter gedanst te hebben mochten we nog 570 meter een berg op lopen. Jammer genoeg hadden we het onderweg over eten en kregen we hier ook langzaam trek van. Eenmaal aangekomen waren we zwaar overhit en konden we eindelijk de cave ingaan waar het er niet koeler op werd. De cave is erg groot en mooi, maar elke cave lijkt op de andere (vind ik). Na deze cave dachten we eindelijk te kunnen eten omdat net buiten de cave een restaurant was (dachten we). Nou dit was dus niet het geval en we mochten dezelfde meters weer afleggen want bij de ingang was wel een restaurant. Toen we aan het eten waren (wat heerlijk was!!!!) kwamen Karin, Sivlia en Araz eraan en gingen gezellig bij ons zitten en eten. Alleen zouden Sebastien en ik de Dark cave doen, en hun niet waardoor wij besloten verder te gaan.

De Dark cave was heel leuk en koud. Hoe heet we het hadden bij de paradise cave, hoe koud we het hadden (in tienvout) bij de Dark cave. Het begon met een zipline naar de cave toe van 500 meter. Dit was natuurlijk heel leuk, ik voelde me zo vrij als een (wild)vogeltje (dus eigenlijk had ik mezelf op de foto moeten zetten voor Gert). Hierna moesten we zwemmen de cave in! T water zag er heerlijk uit, maar het was koud dus dat was het minder prettige eraan. Het voelde alsof we een icebucket chalanged deden maar dan springend in ijskoud water.

Na dit geweldige ijskoud-water-avontuur gingen we de cave in. Na enige meters gelopen te hebben en een aantal Michael Jackson moves gedaaan te hebben kwamen we aan bij een kleine opening dat ons leidde naar een andere area van de grot. We kwamen aan bij de Mudbad. OMYGOD. Ik vertelde jullie al dat ik een Mudbad had genomen in Nha Trang in een hostel. Nou deze Mudbad was er niets bij vergeleken. Je lag tussen de klei-rotsen in een mudbad. Lopen was amper mogelijk omdat ik (en ieder ander menselijk wezen) lichter was dan het modder. Met elke beweging dreef je boven de modder uit. Het leek alsof je weightlesss was. Super gaaf om mee te maken. En als je stond dan voelde je al het modder om je voeten heen vormen en als je het probeerde te pakken was het onmogelijk omdat je arm upwards werd geduwd. Het was echt heel grappig. Het is gewoon niet uit te leggen. Daarna zaten we natuurlijk onder de modder en waren we verplicht om in het mega-ijskoude-noordpool water te springen. Naja, vooruit, we luisterden daar de gids en deden dit. Vervolgens mochten we, onderkoeld als we waren, in een kano stappen en naar het 'acitiviteiten gedeelte' varen. Hier konden we een zipline pakken en het ijskoude-noordpool-water in kletteren of in een net met touw vallen. Natuurlijk hebben wij beide gedaan. Maar ik moet bekennen (sorry papa), dat k met deze adrenaline activiteit heb op gegeven. Je moest 38943294 touwen beklimmen, en 238923 schommels om vervolgens 289238932 platforms te passeren voordat je aan het einde was. Met een zonnetje en 239 graden had ik het zeker gedaan. Maar nu was het te koud en gaf ik het op en liet ik mezelf in het water vallen en befror again. Daarna na een koude douche genomen te hebben zijn we terug naar town gescooterd en zijn we na een aantal biertjes in de nachtbus gestapt waar ik om en om 30 minuten sliep en 30 minuten wakker was.

En nu zijn we in Hanoi, maar dit verhaal bespraar ik jullie voor later omdat ik al 4 biertjes op heb en er nog 1 op mij wacht beneden dus ik moest het kort houden.

(PS. OVER 4 DAGEN ZIE IK MIJN GROTE LIEFDE WEER!)